حکومت جهانی امام رضا

برخلاف تصور برخی مورخان، امام رضا ع در ظاهر ولیعهد مامون بود، ولی در عمل حکومت واحد جهانی تشکیل داده بود. برای درک بهتر این موضوع لازم است: بدانیم که سازمان های اداری، معمولا به دو دسته سازمان های رسمی و: غیر رسمی تقسیم می شوند: که موضوع روشن است. ساز مان رسمی یعنی همان چیزی که اعلام می شود. مانند دولت ها، که دارای سه قوه مقننه و مجریه و قضائیه هستند، یا شرکتها که دارای هیات مدیره و مدیرعامل و بازرسین می باشند. البته از نظر حضرت علی 5قوه وجود دارد: مردم و قوه نظامی یا نیروهای مسلح هم، به آن اضافه می شود. واین تقسیم وظائف از بالاترین مقام تا پایین ترین آن، بصورت نظام یافته ای در ارتباط شبکه ای، با هم عمل می کنند. مثلا سازمان ملل بعنوان عالیترین سازمان رسمی دارای، 5رکن است مجمع عمومی(مردم در دولت)، شورای امنیت(قوه نظامی) دبیرکل(قوه اجرایی) بازرسین و کمیته های فنی قانون گذاری است. اما مهم این است که در درون این سازمان های رسمی، دولت در سایه یا سازمان های غیر رسمی وجود دارد. سازمان های غیر رسمی، آینده هر سازمان هستند. یعنی هرکس می خواهد: دبیرکل، رئیس جمهور و یا مدیرعامل شود، باید ابتدا در فراکسیون های داخلی، مورد ارزیابی قرار بگیرد. و با لابی گری های سازمان غیر رسمی، برای مدیرعاملی معرفی، و رای لازم را کسب کند. این سازمانها مانند احزاب در درون دولتها عمل می کنند. و گاهی بصورت لابی هم باقی می مانند. مثل لابی صهیونیستها در امریکا، که در همه چیز نقش داشتند. علویان یا هوادران امام رضا ع در آن دوران، نقش محوری داشتند گرچه مقام های رسمی نداشتند! مثلا وقتی امین الرشید به حکومت رسید، دستور داد تا مردم مدینه برای سرکوب برادرش، عازم مرو شوند ولی انها گفتند که: امام رضا اجازه نداده! با اینکه امام رضا هیچ منصب دولتی نداشت، ولی فرمان او در سراسر دنیای ان روز، مطاع بود.  دنیای آن روز تا زمان تشکیل سازمان ملل، فقط یک حکومت می شناخت: و آن ایران بود. بقیه شهر بودند، نه کشور! شهر روم، آتن یا قسطنطنیه. و خود را در برابر حکومت هارون، یا امین و مامون، عددی نمی دانستند. به همین دلیل است که مامون برای مبارزه با امام رضا، دستور می دهد تمام روحانیون مسیحی، یهودی و زرتشتی در مرو جمع شوند، و به مناظره با امام رضا بپردازند. آنها همه مطیع مامون بودند. ولی بعد از مناظره، مطیع امام رضا شدند. به این ترتیب رهبری امام رضا ع، از حد و اندازه مدیریت مامون فراتر رفت. گرچه سازمان رسمی در دست مامون بود، ولی سازمان غیر رسمی امام رضا، در همه جای دنیا نماینده داشت، که امام زادگان امروز، این شکوه وعظمت را نشان می دهند. نه تنها امام رضا بلکه حضرت علی ع هم، حکومت واحد جهانی داشت. روم و اروپا و تمام آسیا، گرچه ظاهرا دارای سازمان رسمی و حکومتی بودند، ولی عملا تابع رهبری حضرت علی بودند. پیامبر اسلام هم گرچه در مدینه بود، ولی همه حکومت های رسمی ان موقع، تابع بودند. اصلا معنی  پیامبران اولوالعزم، به همین مصداق است که آنها، برای همه جهان مبعوث شدند! تا حکومت واحد جهانی را تشکیل دهند. و به مقام امامت برسند. حضرت ابراهیم و موسی و عیسی با وحی الهی، به نبوت مبعوث شدند، ولی وقتی در جامعه پذیرفته شده، حکومت های جهانی در برابر انها خاضع شدند، به مقام امامت هم رسیده، دارای امت واحده شدند. ایران هم، گرچه در ظاهر در جغرافیای تعین شده: توسط انگلیس محصور است، ولی آمریکا و اروپا و آسیا، رهبری آن را پذیرفته اند. مقاومت برخی از شیاطین هم رو به پایان است.