در سوگ شاهنامه نگاری

شاهنامه گرچه یک کتاب است، ولی در واقع یک سوگنامه ای است، که هر کس به فراخور حال خود آن را با صوتی حزین، یا حماسی می خواند! شاهنامه زندگی و عقاید هر فردی است که آن را می خواند. شیعه آن را جدا می خواند، اهل سنت جدا! مسلمان و غیر مسلمان، فارسی زبان و غیر فارسی زبان. هرکس به فراخور حال خود، آن را روخوانی می کند! از نظر شاه پرستان و خداپرستان، فردوسی زبان حال هرکدام را داشته، و تاییدی بر عقاید آنها است. لذا همه به دنبال شاهنامه هستند. هندو و چینی که سهل است، اروپایی و آمریکایی نیز از ان می اموزند. و آن را مطابق ایده های خود پیدا می کنند. همانطور که رستم چند بعدی است، دیو و اژدها هم برای هرکس تفسیر خود را دارد. عده ای فردوسی را شیعه می دانند، چون گفته خاک پی حیدرم. عده ای او را شاه پرست می دانند،و نام گذاری شاهنامه را دلیل می دانند.